W kolejnym przykładzie zastosujemy cudzysłowy ("") zamiast funkcji CZY.PUSTA. Ciąg "" oznacza po prostu „nic”. =JEŻELI(D3="";"Pusta";"Niepusta") Działanie formuły jest następujące: JEŻELI(komórka D3 nie zawiera nic, to zwróć tekst „Pusta”, a w przeciwnym razie zwróć tekst „Niepusta”). Poniżej przedstawiono typowy Aby na przykład zaokrąglić liczbę 23,7825 znajdującą się w komórce A1 do dwóch miejsc dziesiętnych, można użyć następującej formuły: =ZAOKR(A1;2) Wynikiem funkcji będzie liczba 23,78. Składnia. ZAOKR(liczba;liczba_cyfr) W składni funkcji ZAOKR występują następujące argumenty: number Argument wymagany. Liczba, która ma Funkcja JEŻELI jest jedną z najczęściej wykorzystywanych funkcji w arkuszu kalkulacyjnym. Prostota jej działania oraz szerokie zastosowanie sprawiają, że jest to prawdopodobnie najpopularniejsza funkcja logiczna w Excelu. W tym artykule w łątwy sposób poznasz podstawy jej działania. 8.1 Wyłącz automatyczne hiperłącze w jednej komórce w Excelu. Poniższe klawisze skrótów mogą pomóc zapobiec automatycznemu hiperłączu w jednej komórce w programie Excel, wykonaj następujące czynności. 1. Wpisz w komórce tekst w formacie adresu URL lub adresu e-mail, a następnie naciśnij Wchodzę klawisz. Dzięki niej oraz dodatkowej funkcji Licz.Jeżeli jesteśmy w stanie zaznaczyć tylko zakres danych, który nas interesuje – szczegóły w załączonym przykładzie w pliku xlsx. Następnie w opcjach wykresu, w zakładce edytującej serię danych wstawiamy nazwę arkusza oraz nazwę serii danych, tak jak na poniższym zdjęciu. Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. Z pewnością przy jakiejś okazji zorganizowałeś dane z projektu w Excelu i zastanawiałeś się jak szybko przeszukiwać wiele arkuszy programu Excel więc nie musisz wyszukiwać ręcznie. Aby to zrobić, dzisiaj przedstawiamy samouczek dotyczący dwóch funkcji: funkcję i funkcję JEŻELI to są funkcje i JEŻELI BŁĄD?Plik Funkcja Przeszukuje nasz zakres danych pod kątem potrzebnej wartości, ale jeśli nie znajdzie tej wartości wśród zakresów, które podajemy w tym samym arkuszu, zgłasza błąd # N / A. Dlatego korzystamy z funkcji która pozwala nam wybrać, jakie działanie podejmiemy w przypadku funkcja ma dwa argumenty. Pierwsza to akcja, którą chcemy wykonać, a druga to akcja, którą chcemy wykonać na wypadek, gdyby pierwsza zgłosiła błąd. Dlatego w skoroszycie programu Excel z dwoma arkuszami powinniśmy użyć funkcji o następującej strukturze: „= JEŻELI BŁĄD ( (Arkusz1), (Arkusz2))”Jak widać, pierwszy argument spójrz na pierwszą stronę książki, a jeśli szukana wartość nie zostanie w nim znaleziona, zamiast wyświetlić błąd, funkcja przeszuka drugi arkusz książki, tak jak pojawia się w drugim mamy więcej niż dwa arkusze, musimy wiedzieć, czy wynik drugiego arkusza generuje błąd, więc musimy ponownie użyć funkcji w następujący sposób: '= ( (Arkusz1), JEŻELI. BŁĄD ( (Arkusz2), BUCARV (Arkusz3))) ’.Jak korzystać z funkcji i JEŻELI BŁĄD z dwoma arkuszami Excela?Teraz pokażemy przykład ilustrujący, jak powinna wyglądać składnia tych funkcji. Aby to zrobić, musimy już mieć wszystkie nasze dane odpowiednio zorganizowane w tabelach Microsoft Excel i musimy wziąć pod uwagę wartość wierszy i kolumn, w których te dane się naszym przykładzie mamy listę z danymi pracowników firmy w każdym arkuszu i chcemy, aby szukając nazwiska pracownika, podało nam, ile lat spędzili w firmie. Kroki, które należy wykonać wyszukaj te dane w dwóch arkuszach programu Excel, by:Upewnij się, że na każdym arkuszu kolumny z danymi znajdują się w tym samym miejscu (na przykład nazwa w kolumnie A, lata spędzone w firmie w kolumnie B).Dowiedz się, które komórki są zajęte (na przykład kolumny A i B, od wiersza 2 do wiersza 10).W innym arkuszu przeprowadzimy wyszukiwanie, umieszczenie w komórce (na przykład w komórce B2) nazwiska pracownika oraz w komórce bezpośrednio pod następującym kodem: '= ( (B2, Arkusz1! A2: B10,2, FAŁSZ), (B2, Arkusz2! A2: B10,2, FALSE)) ’W kodzie B2 to komórka, w której wpisujemy szukaną nazwę; Arkusz1 to arkusz, w którym szukamy, A2: B10 to komórki, w których znajdują się informacje, 2 to kolumna z latami pracownika w firmie, a na końcu wstawiamy FALSE, aby wyszukiwanie było używać funkcji i JEŻELI BŁĄD z co najmniej trzema arkuszami Excela?Teraz dla przeszukaj szybko trzy arkusze programu Excelmusimy zasadniczo wykonać te same kroki. Nadal stosujemy ten sam przykład listy pracowników i lat, w których każdy z nich był w firmie, używając kolumn A i B, od wiersza 2 do wiersza 10, jak arkuszu, na którym przeprowadzimy wyszukiwanie, umieściliśmy nazwę z powrotem w komórce B2 pracownika, którego chcemy wyszukać iw sąsiedniej komórce kopiujemy następujący kod: '= ( (B2, Arkusz1! A2: B10,2, FAŁSZ), ( (B2, Arkusz2! A2: B10, 2, FALSE), BUCARV (B2, Sheet3! A2: B10,2, FALSE))) ”.Jeśli plik Microsoft Excel zawiera więcej arkuszy, po prostu musisz dodać więcej funkcji IFERROR jako niezbędne. Nie zaleca się jednak używania zbyt wielu funkcji, ponieważ utrudniłoby to proces uzyskania drugiej strony w programie Excel jest znacznie więcej funkcji, które mogą pomóc w codziennej pracy z tym programem. Wśród tych funkcji są:Na razie to wszystko! Mamy nadzieję, że te sztuczki pomogą Ci przyspieszyć wyszukiwanie w tabelach programu Excel. Jeśli ten post Ci służył, nie wahaj się udostępnić go w swoich sieciach społecznościowych wszystkim swoim kontaktom. Uwaga: przeglądasz tę stronę na urządzeniu o niewielkim ekranie (szerokość 6;6; JEŻELI(D2=7;0; JEŻELI(D2=1; JEŻELI(E29,5;9,5))))))) Rys. 6: Schemat algorytmu. Jak widać, trzy relacje występujące w tej formule nie mają przypisanej akcji alternatywnej, czyli nie wystąpił dla nich trzeci argument funkcji JEŻELI a to oznacza, że wyniki mogą być niepoprawne. Program Calc reaguje na brak argumentu w zależności od tego, czy jest to wersja LibreOffice, czy Apache OpenOffice. LibreOffice Calc pozwala na pominięcie każdego z argumentów i przyjmuje wówczas, że ten pominięty argument odpowiada wartości 0. Teoretycznie można więc wpisać funkcję JEŻELI w postaci =JEŻELI(;;) co spowoduje wstawienie liczby 0 do komórki z taką formułą. 0 dlatego, że pominięcie pierwszego argumentu jest traktowane jak 0, a zero odpowiada wartości FAŁSZ, co dla tej funkcji oznacza wybór trzeciego argumentu, który jeśli go brakuje, zostanie zastąpiony zerem. Inaczej jest w Apache OpenOffice. Ten dopuszcza pominięcie tylko ostatniego argumentu, wstawiając jako jego wynik stałą FAŁSZ, czyli w arytmetycznym zrozumieniu tej wartości – 0. Jeśli zostanie pominięty drugi argument, wyświetlany jest komunikat „Błąd:518”, a jeśli zostanie pominięty pierwszy argument, Calc zaproponuje modyfikację formuły poprzez pominięcie pierwszego średnika i w tej sytuacji drugi argument staje się pierwszym, trzeci drugim, a trzeci jest pominięty. Jeżeli pominięto i drugi argument, kolejny komunikat zaproponuje usunięcie także tego średnika. Gdy zaproponowana modyfikacja zostanie odrzucona, formuła wyświetli „Błąd:511”, jeśli przyjęta – formuła przyjmie postać =JEŻELI(arg) i wyświetli wartość PRAWDA, gdy argument ma wartość różną od zera albo FAŁSZ, gdy ten argument ma wartość zerową. Jeśli pierwszy argument nie będzie liczbą, w obu wersjach programu Calc wynikiem jest błąd #ARG!. W przypadku tego schematu brakują akcje związane z wartością logiczną FAŁSZ. Jest to ostatni argument funkcji JEŻELI więc jego pominięcie oznacza przyjęcie wartości 0. Schemat unaocznia także fakt, że jakiekolwiek działania dotyczą tylko takiego przypadku gdy wartość D2 wynosi 6. Badanie w ścieżce odpowiadającej za spełniony warunek D2=6 warunku D2=7 lub D2=1 jest bez sensu, bo D2 w tej ścieżce to przecież 6. Zwróćmy także uwagę na fragment schematu zawierający wyrażenia logiczne E26. Już pierwsza relacja oznacza, że pójście ścieżką FAŁSZ to ścieżka, w której E2>6 więc to badanie nie jest potrzebne. Podobnie jest z dwoma ostatnimi warunkami decyzyjnymi. Jeśli E2 nie spełnia warunku, że E26;SUMA(E2-F2);0)) Odpowiada ona takiemu schematowi: Rys. 8: Schemat algorytmu. W tej formule oczywiste jest, że zastosowanie funkcji SUMA do wyrażenia E2-F2 jest bezsensowne, gdyż już wyrażenie E2-F2 zwraca wartość będącą oczekiwanym wynikiem. W powyższej formule komórka przyjmuje, jak widać albo wartość odejmowania E2-F2 (i dzieje się to tylko wtedy gdy D2=6 i jednocześnie E2>6) albo zero w pozostałych przypadkach. W tym wyrażeniu także pominięty został ostatni argument pierwszej funkcji JEŻELI więc wartość 0 jest przypisywana dla każdego warunku, gdy D26. Skorygowany schemat może więc wyglądać następująco: Rys. 9: Schemat algorytmu. Pierwszym wyrażeniem funkcji możne zatem być wyrażenie logiczne wykorzystujące funkcję I, które będzie generowało wynik PRAWDA tylko wtedy gdy oba warunki będą spełnione. =JEŻELI(I(D2=6;E2>6);E2-F2;0) Tylko czy na pewno trzeba w tej sytuacji zastosować funkcję JEŻELI? Pamiętajmy, że wartości logicznej PRAWDA otrzymywanej jako wynik wyrażenia logicznego odpowiada arytmetyczna wartość 1 natomiast wartości FAŁSZ – arytmetyczna wartość 0. Tę formulę można więc zastąpić następująco: =(E2-F2)*I(D2=6;E2>6) albo wręcz tak: =(E2-F2)*(D2=2)*(E2>6) W pierwsze postaci tej formuły funkcja I zwróci wartość 1 albo 0. Wiadomo, że każda wartość liczbowa pomnożona przez 1 daje tę samą liczbę a przez 0 – zero. W drugiej postaci obliczenie różnicy E2-F2 nastąpi tylko wtedy gdy oba wyrażenie logiczne będą prawdziwe, czyli arytmetycznie wyniosą 1. Kończąc temat schematów blokowych, poruszę jeszcze jeden jego aspekt, wynikający z wcześniejszego stwierdzenia, że każdy argument funkcji może być dowolnym złożonym wyrażeniem. Gdy takim wyrażeniem ma być pierwszy argument funkcji JEŻELI jego schemat formalnie należałoby umieścić wewnątrz bloku decyzyjnego, albowiem w nim wpisany jest pierwszy argument. Taki sposób prezentacji schematu jest trudny do analizowania ponadto niełatwy do wykonania graficznego. Dlatego warto takie złożone wyrażenie rozrysować jako oddzielny schemat blokowy, nadając temu schematowi jakąś nazwę i nazwę tę wpisać do podstawowego schematu wewnątrz bloku decyzyjnego w postaci np. „Procedura nazwa”. Informacje pomocnicze dla użytkowników Apache OpenOffice i LibreOffice w systemie MacOs System operacyjny Windows/Linux System operacyjny MacOs Kliknięcie prawym przyciskiem myszki Control + kliknięcie Klawisz CTRL (w skrótach klawiaturowych) Klawisz ⌘ F5 Nawigator Shift + ⌘ + F5 F11 Style i formatowanie ⌘ + T Do czego służy funkcja WARUNKI w Excelu?WARUNKI to funkcja logiczna sprawdzająca podane warunki, która w działaniu przypomina funkcję JEŻELI, jednak przy wiekszej ilości warunków jest bardziej czytelna. Jaka jest budowa składni funkcji WARUNKI?Składnia funkcji wygląda następująco: WARUNKI(test_logiczny;wartość_jeśli_prawda;test_logiczny2;wartość_jeśli_prawda2;[…]test_logicznyN;wartość_jeśli_prawdaN) Dlaczego nie mam funkcji WARUNKI?Możliwe, że masz starszą wersje programu Excel. Funkcja WARUNKI dostępna jest od wersji Excel 2019 oraz Excel dla Microsoft 365. Funkcja WARUNKI – film instruktażowy Praca z przykładowym plikiem Plik do przykładu można pobrać poniżej. UWAGA! Plik wyświetla błędy, jeśli wpisana funkcja w komórkę jest inna niż zaplanowałem dla danego przykładu. Co nie oznacza, że koniecznie jest to błędem, ponieważ często pewne rzeczy w Excelu można zrobić na kilka / kilkanaście sposobów. Funkcja WARUNKI – budowa? Funkcja WARUNKI do działania potrzebuje tylko jednego argumentu, a w zasadzie pary warunków: testu logicznego i wartości, jeśli test logiczny jest prawdą. O wiele lepiej skorzytać z niej, gdy chcemy sprawdzić kilka wariantow. Jeśli będziemy chcieli skorzystac z funkcji WARUNKI to musimy pamiętać, że powinniśmy sprawdzić wszystkie możliwości, gdyż funkcja ta nie zwraca wartości FAŁSZ, a od razu naszym oczom ukazuję się błąd #N/D. Jeśli więc mam tylko jeden warunek do sprawdzenia proponuję skorzystać z funkcji JEŻELI. Składnia funkcji WARUNKI: =WARUNKI(test_logiczny;wartość_jeśli_prawda;test_logiczny2;wartość_jeśli_prawda2;[…]test_logicznyN;wartość_jeśli_prawdaN) =WARUNKI(M19=7;"Jest 7") Wpisując powyższą formułę do komórki N19,gdy w komórce M19 jest liczba 7, wynik to Jest 7,jeśli do komórki M19 wpiszemy 6, wynik to błąd #N/D,żeby pozbyć sie błędu, trzeba tak napisać warunki, by błąd nie występował, np. =WARUNKI(M19=7;"Jest 7";M197;"Nie jest 7") wtedy, gdy w M19 jest 7 to komórka obok wyświetli Jest 7,a jeśli wartośc w komórce M19 nie jest równa 7 to zobaczymy komunikat Nie jest 7. Jak wyliczyć wysokość premię dzięki funkcji WARUNKI? Myślę, że mając powyższą wiedzę możemy przejść do właściwego zadania. Naszym zadaniem jest policzyć procentową wartość premii dla pracowników. Wykorzystamy do tego zadania oczywiście funkcję WARUNKI. W komórkę J9 wpisujemy: =WARUNKI(H9>=$M$10;$N$10) Po nacisnięciu klawisza ENTER pojawi nam się błąd #N/D – dodatkowo w komórce P9 pojawiła się informacja, że formuła nie jest identyczna jak w zadaniu. Dopisujemy kolejne warunki do funkcji Przechodzimy raz jeszcze do komórki J9 i tym razem dopisujemy już wszystkie kolejne warunki, pamietając, że adresy z Tabeli Premiowej powinny byc adresowane bezwzględnie. Całość powinna wyglądać tak: =WARUNKI(H9>=$M$10;$N$10;H9>=$M$11;$N$11;H9>=$M$12;$N$12;H9>=$M$13;$N$13;H9>=$M$14;$N$14) Jak zobaczymy po naciśnięciu klawisza ENTER w naszym przykładzie nadal mamy błąd. Błąd jest, gdyż nie obsłużylismy ostatniego warunku, czyli co bedzie, jeśli % wykonania planu bedzie niższy niż 80%. Pozostaje więc nam poprawić formułę o wypisanie zera, jeśli wartość % wykonania planu jest nizsza od 80%. =WARUNKI(H9>=$M$10;$N$10;H9>=$M$11;$N$11;H9>=$M$12;$N$12;H9>=$M$13;$N$13;H9>=$M$14;$N$14;H9<$M$14;0) Pozostanie pzresunąć kursor na prawy dolny róg komórki J9 i gdy zmieni się w mały czarny krzyżyk to dwa razy kliknąć lewy przycisk myszy. Dzięki temu zabiegowi mamy skopiowaną całą formułę do poniższych komórek. Dodatkowo jak widać mamy wszędzie dobry wynik. Zobacz inne przykłady Jeśli spodobał Ci się wpis pozostaw po sobie znak w formie komentarza, a także zapraszam do zapisania się na moją listę mailingową. Przy okazji może zainteresują Cię inne moje artykuły. 13 grudnia 2020 W drugiej części przedstawiam jak sprawdzić, czy początkowe dwie litery to Ch, Rz, Cz, Sz i jeśli tak to wyświetlić dwie, a nie jedną literę Zobacz więcej 7 grudnia 2020 Praca z tekstem w Excelu potrafi frustrować. Przynajmniej do momentu, w którym poznamy kilka funkcji tekstowych i sposobów pracy z nimi. Wierzcie mi, tu jedna funkcja nie wystarczy. Zobacz więcej 29 listopada 2020 Jedna z bardziej popularnych funkcji w Excelu, która służy do wyszukiwania danych. Z artykułu dowiesz sie jak z niej korzystać w podstawowym zakresie. Zobacz więcej 24 listopada 2020 Przedstawiam funkcję przewyższającą i Funkcja ta potrafi to wszystko z czym nie dawały sobie rady wcześniejsze. Zobacz więcej 15 listopada 2020 Używanie zbyt wielu warunków w funkcji JEŻELI jest męczące i nieczytelne. Jeśli jesteście szczęsliwymi posiadaczami Exela 2019 lub Excela 365 to skorzystajcie z funkcji WARUNKI. Zobacz więcej 8 listopada 2020 Tabele przestawne są zmorą początkujących użytkowników Excela. Wiem to z autopsji, lata temu także tak miałem. Jednak nauka korzystania z nich nie jest wcale taka trudna. Zobacz więcej 1 listopada 2020 Gdy szukamy uśrednionych danych, czasem średnia nie wystarcza. Wtedy na pewno pomoże mediana, przeczytaj jak łatwo można z niej korzystać w Excelu. Zobacz więcej Nawigacja wpisu Funkcja JEŻELI to jedna z najbardziej popularnych funkcji w Excelu, ale nie potrafi (domyślnie) używać kilku warunków. Poniżej pokażę Ci, jak ją „wspomóc”, aby mogła posłużyć się kilkoma warunkami. SPIS TREŚCI 1 Przypomnienie funkcji JEŻELI w Excelu2 Kilka łącznych warunków w excelowej funkcji Kiedy przyda się funkcja ORAZ użyte razem z Szczegółowe wyjaśnienia ORAZ3 Kilka alternatywnych warunków w Kiedy przyda się w Excelu funkcja Przykład LUB z JEŻELI4 Wiele elastycznych warunków w JEŻELI w Wiele warunków w JEŻELI za pomocą Przypomnienie funkcji JEŻELI w Excelu JEŻELI służy do tego, aby wyświetlić jedną z dwóch wartości, albo wykonać jedną z dwóch operacji. Wiem, że to bardzo ogólna definicja, ale zakładać, że już co nieco wiesz na jej temat. Jeśli nie, to zachęcam się do poczytania o funkcji JEŻELI od podstaw w innym wpisie. To, co wyświetli ta funkcja, zależy od warunku, której jest jej pierwszym argumentem. Jest to zazwyczaj porównanie ze sobą dwóch wartości/komórek, sprawdzenie zawartości jakiejś komórki. Wynikiem takiego porównania jest PRAWDA albo FAŁSZ. Rysunek 1. Przykład z dwoma warunkami do sprawdzenia. Powiedzmy, że chcesz przypisać premię wszystkim osobom z księgowości, w kwocie 1000 zł. Wystarczy, więc że sprawdzić, w jakim dziale pracuje każda z osób. Jeśli jednak, chcesz premie przypisać tylko osobom z księgowości, które jednocześnie pracują w firmie min. 5 lat? To masz wtedy już 2 warunki, które należy sprawdzić, ale jak to zrobić, skoro JEŻELI przyjmuje tylko jeden warunek w swoim pierwszym argumencie? – takie przykłady będę omawiał w dalszej części tego artykułu. Kilka łącznych warunków w excelowej funkcji JEŻELI Aby sprawdzić wiele warunków JEŻELI, będziemy potrzebowali dodatkowej funkcji, bo funkcji JEŻELI nie jesteśmy w stanie zmienić ani ulepszyć. Kiedy przyda się funkcja ORAZ Zacznę od przykładu przywołanego kilka linijek wyżej. Aby dostać premię, osoba musi zarówno pracować w księgowości, jak i być w firmie od co najmniej 5 lat. Musi więc ona spełnić jednocześnie oba warunki. Nie wystarczy, że jeden z nich będzie spełniony. Wtedy przyda nam się funkcja ORAZ. ORAZ użyte razem z JEŻELI Funkcja ORAZ sprawdza wiele warunków i tylko wtedy gdy wszystkie są prawdziwe, to też zwraca PRAWDĘ. Jej wynikiem jest jedna wartość PRAWDA lub FAŁSZ (bez względu na liczbę warunków, które sprawdza) – i o to właśnie nam chodzi! Bo taką jedną wartość możemy już wstawić do funkcji JEŻELI. Oto jak będzie wyglądało to na naszym przykładzie: =ORAZ(B2="Księgowość";C2>=5) Rysunek 2. Funkcja ORAZ sprawdzająca dwa warunki. Wynikiem jest PRAWDA lub FAŁSZ. Funkcja ORAZ sprawdza tutaj dwa warunki (te warunki tak samo zapisujemy jak robimy to w funkcji JEŻELI), gdzie każdy jest zapisany jako osobny argument. Można więc powiedzieć, że ORAZ jest takim agregatorem warunków – czyli dostaje wiele warunków, a „wypluwa” pojedynczy, który jest już zdatny do użycia w JEŻELI. W praktyce tak to właśnie wygląda, czyli ORAZ jest używana jako pierwszy argument wewnątrz JEŻELI. =JEŻELI(ORAZ(B2="Księgowość";C2>=5);1000;0) Rysunek 3. ORAZ jako pierwszy argument w funkcji JEŻELI w Excelu. Szczegółowe wyjaśnienia ORAZ Funkcja ORAZ może przyjmować dowolnie dużo argumentów, czyli warunków. Może ich być 2 albo może ich być też 20. Istotne jest to, że zwraca PRAWDĘ tylko wtedy, gdy wszystkie warunki są prawdziwe. Poniżej przykładowe zestawy kilku warunków i wynik tej excelowej funkcji: PRAWDA, PRAWDA, PRAWDA -> wynikiem będzie PRAWDA FAŁSZ, FAŁSZ -> wynikiem będzie FAŁSZ PRAWDA, FAŁSZ -> wynikiem będzie FAŁSZ PRAWDA, PRAWDA, FAŁSZ, PRAWDA, PRAWDA, PRAWDA -> wynikiem będzie FAŁSZ. Kilka alternatywnych warunków w JEŻELI Możemy wyobrazić sobie podobny przykład jak wyżej, ale tym razem premię dostają wszyscy z księgowości oraz wszyscy o stażu min. 5 lat. Czyli jeśli „pracujesz w księgowości lub pracujesz min. 5 lat”, to otrzymasz premię. Kiedy przyda się w Excelu funkcja LUB Jest ona podobna do ORAZ, w tym sensie, że również podajemy jej wiele warunków, a ona zwraca tylko jedną wartość: PRAWDA lub FAŁSZ. Działa ona jednak tak, że jeśli chociaż jeden z warunków jest prawdziwy, to cała funkcja też zwraca PRAWDĘ. Przykład LUB z JEŻELI Wracam do naszego przykładu. Zapisuję funkcję LUB dokładnie tak, jak funkcję ORAZ (w poprzednich przykładzie), czyli z takimi samymi warunkami. Tylko, teraz będą inne wyniki – nasze wymagania są mniej rygorystyczne, bo wystarczy spełnić jeden z dwóch warunków (jeśli ktoś spełnia obydwa, to także dostanie premię, ale w pojedynczej wysokości – nie podwójnej). =JEŻELI(LUB(B2="Księgowość";C2>=5);1000;0) Rysunek 4. Funkcja LUB jako pierwszy argument funkcji JEŻELI, łączący wiele warunków. Widać więc, że sposób korzystania z ORAZ i LUB jest bardzo podobny, tylko wybór funkcji zależy od tego, jak bardzo rygorystycznie patrzymy na warunki (czy mają być spełnione wszystkie warunki, czy może przynajmniej jeden warunek). Wiele elastycznych warunków w JEŻELI w Excelu Funkcje ORAZ i LUB radzą sobie dobrze z typowymi przypadkami – czyli „wszystko” albo „przynajmniej jeden” – czyli wszystkie warunki muszą być prawdziwe (w przypadku funkcji ORAZ) albo wystarczy, że chociaż jeden warunek będzie prawdziwy (w LUB). A co zrobić, jeśli musimy sprawdzić, czy przynajmniej 3 spośród 5 warunków są prawdziwe? Wiele warunków w JEŻELI za pomocą Widać już po nazwie funkcji że jest w pewnym sensie podobna do JEŻELI. Są podobne w tym sensie, że obie porównują wartości (czyli sprawdzają warunek), choć ostatecznie przydają się w innych sytuacjach. Możemy jednak wspomóc się tutaj funkcją Jeśli nie znasz jej w ogóle, to polecam najpierw zaznajomić się z podstawami funkcji w osobnym wpisie. Służy ona do policzenia „ile komórek spełnia pewien warunek”. A my musimy właśnie to zrobić, czyli sprawdzić, czy „przynajmniej 3 spośród 5 komórek” spełnia jakiś warunek. Rysunek 5. 5 warunków, gdzie min. 3 powinny być spełnione. Weźmy przykład jak powyżej, czyli mamy 5 sędziów, którzy oceniają pewien wniosek. Sprawdzamy, czy przynajmniej 3 z nich oceniło go pozytywnie. Funkcja ORAZ i LUB nie zdadzą tutaj egzaminu. Używamy więc funkcji żeby policzyć ile razy w tych 5 komórkach pojawiło się słowo „Tak”. = Rysunek 6. Funkcja liczy ilość słów „Tak”. zwróci nam liczbę, czyli 0, albo 1, albo 2,…, albo 5. Taka informacja jest już dla nas bardzo konkretna i łatwo jej użyć. Wystarczy zrobić porównanie tego wyniku (tej otrzymanej liczby) z liczbą 3 (która stanowi nasz próg). =JEŻELI( Rysunek 7. sprawdzająca kilka warunków, umieszczona jest w pierwszym argumencie JEŻELI. Jeśli wynikiem będzie PRAWDA, to znaczy, że przynajmniej 3 sędziów wydało zgodę. Można wtedy wstawić powyższe wyrażenie do pierwszego argumentu funkcji JEŻELI i mamy gotową formułę. Oczywiście, to jest tylko jeden przykład zastosowania dodatkowej funkcji w JEŻELI, w przypadku gdy mamy w Excelu wiele warunków do spełnienia. Możesz wpaść do pomysł zastosowania różnych innych funkcji i także użyć ich w podobny sposób. Powiązane wpisy poradnikowe Tutorial pokazuje, jak porównywać ciągi tekstowe w Excelu dla rozróżniania wielkości liter i dokładnego dopasowania. Poznasz kilka formuł do porównywania dwóch komórek według ich wartości, długości ciągu lub liczby wystąpień określonego znaku, a także dowiesz się, jak porównywać wiele komórek. Gdy używasz Excela do analizy danych, dokładność jest najważniejsza. Błędne informacje prowadzą do niedotrzymania terminów, błędnej oceny trendów, błędnych decyzji i utraty przychodów. Pomimo że formuły Excela są zawsze idealnie prawdziwe, ich wyniki mogą być błędne, ponieważ do systemu przedostały się błędne dane. W takim przypadku jedynym środkiem zaradczym jest sprawdzenie danych pod kątem dokładności. Ręczne porównanie dwóch komórek to nic trudnego, ale dostrzeżenie różnic między setkami i tysiącami ciągów tekstowych jest prawie niemożliwe. Z tego poradnika dowiesz się, jak zautomatyzować żmudne i podatne na błędy zadanie porównywania komórek oraz jakich formuł najlepiej użyć w każdym konkretnym przypadku. Jak porównać 2 komórki w Excelu Jak porównać wiele komórek Porównanie zakresu komórek z komórką przykładową Porównanie komórek według długości ciągu Porównanie ciągów według wystąpień określonego znaku Jak porównać dwie komórki w ExceluFormuła niewrażliwa na wielkość liter do porównania 2 komórek Formuła wrażliwa na wielkość liter do porównania ciągów w ExceluJak porównać wiele komórek w ExceluFormuła niewrażliwa na wielkość liter do porównywania więcej niż 2 komórekWrażliwa na wielkość liter formuła do porównywania tekstu w kilku komórkachPorównanie zakresu komórek z komórką przykładowąFormuła niewrażliwa na wielkość liter do porównywania komórek z przykładowym tekstemWrażliwa na wielkość liter formuła do porównywania ciągów znaków z przykładowym tekstemJak porównać dwie komórki według długości ciąguCompare two cells by occurrences of a specific characterMoże Cię również zainteresować Są dwa różne sposoby porównywania ciągów w Excelu, w zależności od tego, czy chcesz porównywać wielkość liter, czy też też nie uwzględniasz wielkości liter. Formuła niewrażliwa na wielkość liter do porównania 2 komórek Aby porównać dwie komórki w Excelu, ignorując wielkość liter, należy użyć prostej formuły, takiej jak ta: =A1=B1 Gdzie A1 i B1 są komórkami, które porównujesz. Wynikiem formuły są wartości logiczne TRUE i FALSE. Jeśli chcesz wypisać własne teksty dla dopasowań i różnic, umieść powyższe stwierdzenie w teście logicznym funkcji JEŻELI. Na przykład: =IF(A1=B1, "Equal", "Not equal") Jak widać na poniższym zrzucie ekranu, obie formuły równie dobrze porównują ciągi tekstowe, daty i liczby: Formuła wrażliwa na wielkość liter do porównania ciągów w Excelu W niektórych sytuacjach ważne może być nie tylko porównanie tekstu w dwóch komórkach, ale także porównanie wielkości liter. Porównywanie tekstu z uwzględnieniem wielkości liter można przeprowadzić za pomocą funkcji EXACT programu Excel: EXACT (tekst1, tekst2) Tekst1 i tekst2 to dwie porównywane komórki. Zakładając, że twoje ciągi znajdują się w komórkach A2 i B2, formuła wygląda następująco: =EXACT(A2, B2) Jako wynik otrzymasz TRUE dla ciągów tekstowych pasujących dokładnie z uwzględnieniem wielkości liter każdego znaku, FALSE w przeciwnym razie. Jeśli chcesz, aby funkcja EXACT dawała inne wyniki, umieść ją w formule JEŻELI i wpisz własny tekst dla argumentów wartość_jeżeli_true i wartość_jeżeli_false: =IF(EXACT(A2 ,B2), "Exactly equal", "Not equal") Następujący zrzut ekranu przedstawia wyniki porównania łańcuchów z uwzględnieniem wielkości liter w programie Excel: Jak porównać wiele komórek w Excelu Aby porównać więcej niż 2 komórki w wierszu, należy użyć formuł omówionych w powyższych przykładach w połączeniu z operatorem AND. Poniżej przedstawiono szczegółowe informacje. Formuła niewrażliwa na wielkość liter do porównywania więcej niż 2 komórek W zależności od sposobu wyświetlania wyników należy użyć jednej z następujących formuł: =AND(A2=B2, A2=C2) lub =IF(AND(A2=B2, A2=C2), "Equal", "Not equal") Formuła ORAZ zwraca wartość TRUE, jeśli wszystkie komórki zawierają tę samą wartość, a wartość FALSE, jeśli jakakolwiek wartość jest inna. Formuła JEŻELI wyprowadza etykiety, które w niej wpisujemy, w tym przykładzie „Równe” i „Nie równe”. Jak pokazano na poniższym zrzucie ekranu, formuła działa doskonale z dowolnymi typami danych – tekstem, datami i wartościami liczbowymi: Wrażliwa na wielkość liter formuła do porównywania tekstu w kilku komórkach Aby porównać ze sobą wiele ciągów znaków w celu sprawdzenia, czy dokładnie do siebie pasują, należy użyć następujących formuł: =AND(EXACT(A2,B2), EXACT(A2, C2)) Or =IF(AND(EXACT(A2,B2), EXACT(A2, C2)),"Exactly equal", "Not equal") Tak jak w poprzednim przykładzie, pierwsza formuła dostarcza wartości TRUE i FALSE, natomiast druga wyświetla własne teksty w poszukiwaniu dopasowań i różnic: Porównanie zakresu komórek z komórką przykładową Następujące przykłady pokazują, jak można sprawdzić, czy wszystkie komórki w danym zakresie zawierają taki sam tekst jak w komórce przykładowej. Formuła niewrażliwa na wielkość liter do porównywania komórek z przykładowym tekstem Jeśli wielkość liter nie ma znaczenia, możesz użyć następującej formuły do porównania komórek z próbką: ROWS(zakres)*COLUMNS(zakres)=COUNTIF(zakres, przykładowa komórka) W teście logicznym funkcji JEŻELI porównujesz dwie liczby: całkowitą liczbę komórek w podanym zakresie (liczba wierszy pomnożona przez liczbę kolumn) oraz liczbę komórek zawierających taką samą wartość jak w przykładowej komórce (zwróconą przez funkcję COUNTIF). Zakładając, że przykładowy tekst znajduje się w komórce C2, a porównywane ciągi znajdują się w zakresie A2:B6, formuła wygląda następująco: =ROWS(A2:B6)*COLUMNS(A2:B6)=COUNTIF(A2:B6,C2) Aby wyniki były bardziej przyjazne dla użytkownika, tj. zamiast TRUE i FALSE, użyć funkcji JEŻELI, tak jak w poprzednich przykładach: =IF(ROWS(A2:B6)*COLUMNS(A2:B6)=COUNTIF(A2:B6,C2),"All match", "Not all match") Jak widać na powyższym zrzucie ekranu, formuła doskonale radzi sobie z zakresem ciągów tekstowych, ale może być również użyta do porównywania liczb i dat. Wrażliwa na wielkość liter formuła do porównywania ciągów znaków z przykładowym tekstem Jeśli wielkość liter robi różnicę, można porównywać ciągi znaków z przykładowym tekstem za pomocą następujących formuł tablicowych. IF(ROWS(zakres)*COLUMNS(zakres)=SUM(–EXACT(sample_cell, zakres)), „text_if_match”, „text_if_not match”) Z zakresem źródłowym znajdującym się w A2:B6, a przykładowy tekst w C2, formuła przybiera następujący kształt: =IF(ROWS(A2:B6)*COLUMNS(A2:B6)=SUM(--EXACT(C2, A2:B6)), "All match", "Not all match") W przeciwieństwie do zwykłych formuł Excela, formuły tablicowe uzupełnia się, naciskając kombinację klawiszy Ctrl + Shift + Enter. Jeśli zostanie wprowadzona poprawnie, Excel zamyka formułę tablicową w nawiasach klamrowych {curly braces}, jak pokazano na zrzucie ekranu: Jak porównać dwie komórki według długości ciągu Czasami możesz chcieć sprawdzić, czy ciągi tekstowe w każdym wierszu zawierają równą liczbę znaków. Formuła do tego zadania jest bardzo prosta. Najpierw za pomocą funkcji LEN otrzymujemy długość łańcucha w dwóch komórkach, a następnie porównujemy te liczby. Przy założeniu, że porównywane ciągi znajdują się w komórkach A2 i B2, użyj jednej z poniższych formuł: =LEN(A2)=LEN(B2) Or =IF(LEN(A2)=LEN(B2), "Equal", "Not equal") Jak już wiesz, pierwsza formuła zwraca wartości logiczne TRUE lub FALSE, natomiast druga formuła wyprowadza własne wyniki: Jak pokazano na powyższym zrzucie ekranu, formuły działają zarówno dla ciągów tekstowych, jak i liczb. Wskazówka. Jeśli dwa pozornie równe ciągi zwracają różne długości, najprawdopodobniej problem tkwi w wiodących lub powracających spacjach w jednej lub obu komórkach. W takim przypadku należy usunąć dodatkowe spacje za pomocą funkcji TRIM. Szczegółowe wyjaśnienie i przykłady formuł można znaleźć tutaj: How to trim spaces in Excel. Compare two cells by occurrences of a specific character To już ostatni przykład w naszym samouczku Excel Compare Strings, a pokazuje on rozwiązanie dość specyficznego zadania. Załóżmy, że masz 2 kolumny ciągów tekstowych, które zawierają ważny dla Ciebie znak. Twoim celem jest sprawdzenie, czy dwie komórki w każdym wierszu zawierają taką samą liczbę wystąpień danego znaku. Aby wszystko było bardziej zrozumiałe, rozważ następujący przykład. Załóżmy, że masz dwie listy zamówień wysłanych (kolumna B) i otrzymanych (kolumna C). Każdy wiersz zawiera zamówienia dla konkretnego elementu, którego unikalny identyfikator jest zawarty we wszystkich identyfikatorach zamówień i jest wymieniony w tym samym wierszu w kolumnie A (proszę zobaczyć zrzut ekranu poniżej). Chcesz się upewnić, że każdy wiersz zawiera równą liczbę wysłanych i otrzymanych pozycji o tym konkretnym identyfikatorze. Aby rozwiązać ten problem, napisz formułę z następującą logiką. Po pierwsze, zastąp unikalny identyfikator niczym za pomocą funkcji SUBSTITUTE: SUBSTITUTE(A1, character_to_count,"") Następnie oblicz, ile razy unikalny identyfikator pojawia się w każdej komórce. W tym celu należy uzyskać długość łańcucha bez unikalnego identyfikatora i odjąć ją od całkowitej długości łańcucha. Tę część należy zapisać dla komórki 1 i komórki 2 osobno, na przykład: LEN(cell 1) - LEN(SUBSTITUTE(cell 1, character_to_count, ""))iLEN(cell 2) - LEN(SUBSTITUTE(cell 2, character_to_count, "")) Na koniec porównujemy te 2 liczby, umieszczając znak równości (=) między powyższymi częściami. LEN(komórka 1) – LEN(SUBSTITUTE(komórka 1, character_to_count, „”))=LEN(komórka 2) – LEN(SUBSTITUTE(komórka 2, character_to_count, „”)) W naszym przykładzie unikalny identyfikator znajduje się w komórce A2, a ciągi znaków do porównania w komórkach B2 i C2. Zatem pełna formuła wygląda następująco: =LEN(B2)-LEN(SUBSTITUTE(B2,$A2,""))=LEN(C2)-LEN(SUBSTITUTE(C2,$A2,"")) Formuła zwraca TRUE, jeśli komórki B2 i C2 zawierają taką samą liczbę wystąpień znaku w A2, FALSE w przeciwnym razie. Aby wyniki były bardziej znaczące dla Twoich użytkowników, możesz osadzić formułę w funkcji JEŻELI: =IF(LEN(B2)-LEN(SUBSTITUTE(B2, $A2,""))=LEN(C2)-LEN(SUBSTITUTE(C2, $A2,"")), "Equal", "Not equal") Jak widać na powyższym zrzucie ekranu, formuła działa doskonale pomimo kilku dodatkowych komplikacji: Znak do policzenia (unikalny identyfikator) może pojawić się w dowolnym miejscu ciągu tekstowego. Ciągi zawierają zmienną liczbę znaków i różne separatory, takie jak średnik, przecinek czy spacja. Tak właśnie porównuje się ciągi w Excelu. Aby przyjrzeć się bliżej formułom omawianym w tym tutorialu, zapraszam do pobrania arkusza Excel Compare Strings Worksheet. Dziękuję za przeczytanie i mam nadzieję, że zobaczymy się na naszym blogu w przyszłym tygodniu. Może Cię również zainteresować Porównanie dwóch kolumn w Excelu w celu uzyskania dopasowań i różnic Jak porównać dwa arkusze Excela w celu uzyskania różnic Jak używać operatora logicznego do porównywania liczb 4 sposoby na zrobienie vlookup z uwzględnieniem wielkości liter w Excelu .

kilka funkcji jeżeli w jednej komórce